Οι ρητίνες ανταλλαγής κατιόντων χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της υπερκαλιαιμίας επιταχύνοντας την απώλεια καλίου μέσω του εντέρου, ειδικά στο πλαίσιο της κακής παραγωγής ούρων ή πριν από την αιμοκάθαρση (το πιο αποτελεσματικό μέσο για τη θεραπεία της υπερκαλιαιμίας). Οι ρητίνες αποτελούνται από συγκεντρώσεις μεγάλων αδιάλυτων μορίων που φέρουν σταθερά αρνητικά φορτία, τα οποία δεσμεύουν χαλαρά τα θετικά φορτισμένα ιόντα (κατιόντα). Αυτά ανταλλάσσονται εύκολα με κατιόντα στο υγρό περιβάλλον σε βαθμό που εξαρτάται από τη συγγένειά τους με τη ρητίνη και τη συγκέντρωσή τους.
Οι ρητίνες φορτωμένες με νάτριο ή ασβέστιο ανταλλάσσουν αυτά τα κατιόντα κατά προτίμηση με κατιόντα καλίου στο έντερο (περίπου 1 mmol καλίου ανά g ρητίνης). τα απελευθερωμένα κατιόντα (ασβέστιο ή νάτριο) απορροφώνται και η ρητίνη συν το δεσμευμένο κάλιο περνά στα κόπρανα. Η ρητίνη δεν εμποδίζει απλώς την απορρόφηση του προσβεβλημένου καλίου, αλλά επίσης απορροφά το κάλιο που φυσιολογικά εκκρίνεται στο έντερο και συνήθως επαναρροφάται.
Σε υπερκαλιαιμία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από του στόματος χορήγηση ή κλύσματα κατακράτησης μιας ρητίνης σουλφονικού πολυστυρολίου. Μια ρητίνη φάσης νατρίου (Resonium A) προφανώς δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς με νεφρική ή καρδιακή ανεπάρκεια καθώς μπορεί να προκληθεί υπερφόρτωση νατρίου. Μια ρητίνη φάσης ασβεστίου (Calcium Resonium) μπορεί να προκαλέσει υπερασβεστιαιμία και πρέπει να αποφεύγεται σε ασθενείς με προδιάθεση, π.χ. σε άτομα με πολλαπλό μυέλωμα, μεταστατικό καρκίνωμα, υπερπαραθυρεοειδισμό και σαρκοείδωση. Από το στόμα είναι πολύ δυσάρεστες και, καθώς οι ασθενείς με κλύσματα σπάνια καταφέρνουν να τις διατηρήσουν για όσο χρειαστεί (τουλάχιστον 9 ώρες) για να ανταλλάξουν κάλιο σε όλες τις διαθέσιμες θέσεις της ρητίνης.
Postρα δημοσίευσης: 24 Ιουνίου-2021